Cieszyc sie niczym

Niedawno od pewnej mądrej pani usłyszałam, że jesteśmy narodem niewykazującej żadnej cechy społeczeństwa obywatelskiego. Może z dwa tygodnie później oglądałam film, na który zbierałam się już od dawna, jednak brak czasu robił swoje. Jako, że leże chora i aktualnie czasu mam pod dostatkiem, zostało to przeze mnie nadrobione. Padło tam kolejne mądre zdanie "Polak Polakowi nawet porażki zazdrości". Nie jestem w stanie stwierdzić, czy dobrze to zacytowałam (jeśli chcecie się upewnić, serdecznie zachęcam do obejrzenia filmu "Bogowie" Łukasza Palkowskiego, oczywiście jeśli ktoś jeszcze tego nie zrobił ;)), przekaz na pewno jest ten sam. Uważam, że to smutne, a najsmutniejsze w tym wszystkim jest to, że my sami odpowiadamy za taki stan rzeczy. Pewnie większość zada sobie pytanie "Co ja sam jeden mogę z tym zrobić?" Otóż dużo.
Myślę, że naszym podstawowym problemem jest to, że nie jesteśmy wdzięczni za to co mamy. A mamy wiele, tylko nigdy się nad tym nie zastanawiamy. Pomyślmy chwilkę, zamknijmy oczy. Może czasem zamiast narzekać, że mamy dużo nauki warto pomyśleć o tym, że miliony chciałyby mieć szansę na edukację, jednak najzwyczajniej ich na to nie stać, nie mówiąc już o tych, którzy nie mają nawet dostępu do szkół. Czy doceniliśmy kiedyś to, że możemy się kształcić? Śmiesznym przypadkiem jest fakt, który ostatnio zauważyłam. Kiedy robimy prawo jazdy, za które przychodzi nam zapłacić pieniądze, potrafimy olać wszystko, że nauczyć się do egzaminu, podobnie jeśli chodzimy na korepetycje, nasz mózg jest wysilony tyle razy bardziej, że nagle wszystko zaczyna nam się wydawać oczywiste i nie możemy pojąć, jak mogliśmy tego nie rozumieć. Cztery dychy za godzinę i umiemy wszystko ;) Idąc dalej, czy doceniamy to, że mamy gdzie pracować, co jeść, prąd, bieżącą wodę, dostęp do internetu, dach nad głową, jesteśmy zdrowi, silni, wysocy, mamy dobry wzrok, czy mocne paznokcie? Raczej nie zwracamy na to uwagi, skupiając się na tym czego nam brak, a co za tym idzie, zazdrościmy tego osobom, które to posiadają.
Podsumowując, chyba jednak warto czasem usiąść i zastanowić się nad tym jak dużo od losu dostaliśmy. Każdy z nas ma gorsze i lepsze chwile. Nie warto marnować życia na zamartwianie się, doceńmy to co mamy, zobaczycie, że kiedy to zrobicie, przede wszystkim Wy staniecie się szczęśliwsi :)

Ten post chciałabym dedykować Oli, która zainspirowała mnie do jego napisania i do zastanowienia się chwilę nad sobą.

Stwierdziłam, że podzielę się z Wami pomysłem, na zdrową i szybką przekąskę. Polecam, szczególnie teraz, w okresie nieciekawej pogody i chorób ;)

Kromkę ciemnego chleba wkładamy do tostera. Na talerzyk wyciskamy ząbek czosnku (chyba, że ktoś lubi bardzo lubi jego smak, więcej na pewno nie zaszkodzi ;p) i mieszany z łyżeczką masła. Gotowy tost smarujemy. Możemy do tego zaparzyć herbatę (jaką kto lubi, ja polecam zieloną), zaczekać, aż ostygnie i posłodzić miodem. Ważne by nie dodawać go do gorącego naparu, ponieważ traci właściwości.

Dlaczego warto wypróbować?

Czosnek i miód działają jak naturalne antybiotyki, zabija bakterie i wirusy. Masło rozpuszcza witaminy A, D, E, i K dlatego jest ważne do ich odpowiedniego przyswojenia. Myślę, że jest to świetna alternatywa dla znienawidzonego przez większość mleka z miodem i czosnkiem, ponadto łatwość i szybkość przygotowania pozwoli przygotować ją nawet będąc chorymi ;)